مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: ترمیم فتق مغبنی عود کرده با احتمال عود مجدد و عوارض جراحی بیشتر نسبت به ترمیم اولیه همراه می باشد. این مطالعه دو روشOpen preperitoneal و Lichtenstein را در ترمیم فتقهای مغبنی عود کرده مورد مقایسه قرار می دهد. مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی، 60 بیمار مرد 60 - 30 ساله با تشخیص فتق مغبنی عود کرده مورد ارزیابی قرار گرفتند. 30بیمار به روش Lichtenstein و 30بیمار به روش Open preperitonealبا تکنیک Wantz عمل شدند. انتخاب روش جراحی در هر بیمار به صورت اتفاقی انجام می شد. بیماران با35BMI>، مصرف استروئید، دیابت ملیتوس، اختلالات انعقادی، جنس زن و سابقه عمل جراحی شکم به جز هرنیورافی، از مطالعه حذف شدند. برای آنالیز داده ها از روش آماری Chi Square و آزمون Fishers Exact Test استفاده گردید. میزان محدوده معنی داری معادل 05/0 در نظر گرفته شد. از برنامه SPSS 15 جهت آنالیز داده ها استفاده گردید. یافته ها: عود مجدد در گروه Lichtenstein 20% در مقابل 0% برای گروه Open preperitoneal بود (01/0 = p). آسیب عصبی (اختلال حسی یا نورالژی در درماتوم خاص) 20% برای گروه Lichtenstein، در مقابل0% برای گروهOpen preperitoneal (01/0=p) بود. ارکیت ایسکمیک 3/23% برای گروه Lichtenstein، در مقابل 0% برای گروهOpen preperitoneal (005/0=p) بود. عوارض دیگر مانند عفونت، هماتوم، ریتانسیون ادراری و آتروفی بیضه بین دو گروه تفاوتی نداشتند. نتیجه گیری: روش Open preperitoneal برای ترمیم فتقهای مغبنی عود کرده ای که قبلا با برخورد قدامی عمل شده اند، روش ارجح می باشد و با عود و آسیبهای عصبی کمتری همراه می باشد.