مجله دانشگاه علوم پزشکی

زمینه و هدف: پژوهشها حاکی از نمرات ضعیف و متوسط جوانان ایرانی در جنبه های مختلف سبک زندگی است. تمرکز مطالعات کمی بر بررسی همبستگی عوامل از پیش تعیین شده با سبک زندگی و عدم توجه به شناخت عوامل زمینه ساز این مشکل در زمینه فرهنگی –اجتماعی ایران، منجر به انجام پژوهشی با هدف تبیین تجارب زیسته جوانان در رابطه با عوامل موثر در پیروی از سبک زندگی سالم به روش کیفی شد.

مواد و روش کار: این مطالعه با رویکرد تحلیل محتوای کیفی انجام شد. نمونه گیری آن به صورت هدفمند از بین جوانان 24-18 ساله شهر اصفهان بود. روش جمع آوری داده ها انجام مصاحبه نیمه ساختار یافته بود که تا اشباع داده ها ادامه یافت. آنالیز به روش تحلیل محتوای مرسوم انجام شد.

یافته ها: در مجموع 24 نفر (12 دخترو 12 پسر) به مطالعه وارد شدند. میانگین سنی آنها 5/21 سال بود. از تحلیل داده های حاصل از انجام مصاحبه ها، سه طبقه اصلی عوامل فردی (4 زیر طبقه)، خانواده (2 زیر طبقه) و عوامل اجتماعی– اقتصادی (3 زیر طبقه) استخراج گردید.

نتیجه گیری: اصلاح سبک زندگی نیاز به برنامه ریزی جامع و طولانی مدت دارد. تاکید مشارکت کنندگان مطالعه حاضر بر تاثیر عوامل فردی، نشان می دهد که مداخلات مقطعی و کوتاه مدت با هدف رشد شخصی، هویت یابی و افزایش دانش و مهارت نیز باید به عنوان یک گام در بهبود سلامت جوانانی که برای آنها از قبل برنامه ریزیهای بلند مدت صورت نگرفته است، در نظر گرفته شود.