دوره 10، شماره 1 - ( 1-1397 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 8-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hashemi Habybabady R, Ghaderi N, Rahmani R, Mohammadi M. Estimation of Maximum Aerobic Capacity and its Related Factors Using Treadmill Test in Firefighters of Zahedan. North Khorasan University of Medical Sciences 2018; 10 (1) :1-8
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1407-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1407-fa.html
هاشمی حبیب آبادی راحله، قادری نگار، رحمانی رامین، محمدی مهدی. بررسی حداکثر ظرفیت هوازی و عوامل مرتبط با آن با استفاده از آزمون تردمیل در آتشنشانان شهر زاهدان. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1397; 10 (1) :1-8
راحله هاشمی حبیب آبادی1 
، نگار قادری2 ، رامین رحمانی3 ، مهدی محمدی*4
، نگار قادری2 ، رامین رحمانی3 ، مهدی محمدی*4
1- مربی، گروه بهداشت حرفه‌ای، مرکز تحقیقات ارتقای سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
2- دانشجوی کارشناسی، گروه بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
4- دانشیار، گروه اپیدمیولوژی و آمار ریستی، مرکز تحقیقات ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
2- دانشجوی کارشناسی، گروه بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
4- دانشیار، گروه اپیدمیولوژی و آمار ریستی، مرکز تحقیقات ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
چکيده: (4553 مشاهده)
مقدمه: آتش نشانی جزءخطرناک ترین مشاغلی است که در آن آتش نشانان بایستی برای انجام فعالیت‌های پر زحمت مانند امداد و نجات و اطفای حریق، از انرژی و ظرفیت هوازی بالایی برخوردار باشند. این پژوهش با هدف تعیین حداکثر ظرفیت هوازی و عوامل مرتبط با آن با استفاده از آزمون تردمیل در آتشنشانان شهر زاهدان انجام شده است.
روش کار: در این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی – تحلیلی، 40 نفر از آتش نشانان زاهدان به طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. از پرسشنامه رضایت شغلی و آزمون تردمیل جهت تعیین ظرفیت هوازی و از آزمونهای ضریب همبستگی اسپیرمن، من- ویتنی و کروسکال- والیس برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید.
یافته‌ها: میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی در آتشنشانان مورد بررسی 38/08 ± 14/02 ml/kg/min به دست آمد. بین سن با حداکثر ظرفیت هوازی ارتباط معناداری وجود نداشت اما بین سابقه کاری (386/0- = r، 014/0P =)، حداکثر ضربان قلب (846/0- = r، 001/0P >)، شاخص توده بدن (623/0- = r، 001/0P >) و رضایت شغلی (322/0- = r، 043/0P =) با میزان اکسیژن مصرفی ارتباط معنادار معکوس به دست آمد.
نتیجه گیری: حداکثر ظرفیت هوازی آتش نشانان از مقادیر گزارش شده در بسیاری از گروه‌های شغلی دیگر بالاتر بوده، ولی در مقایسه با مقدار توصیه شده توسط انجمن بین المللی مأموران آتش نشانی کمتر است. بنابراین افزایش حداکثر توان هوازی با برنامه منظم ورزشی و استخدام افرادی با آمادگی جسمانی بالاتر توصیه می‌گردد.
روش کار: در این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی – تحلیلی، 40 نفر از آتش نشانان زاهدان به طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. از پرسشنامه رضایت شغلی و آزمون تردمیل جهت تعیین ظرفیت هوازی و از آزمونهای ضریب همبستگی اسپیرمن، من- ویتنی و کروسکال- والیس برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید.
یافته‌ها: میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی در آتشنشانان مورد بررسی 38/08 ± 14/02 ml/kg/min به دست آمد. بین سن با حداکثر ظرفیت هوازی ارتباط معناداری وجود نداشت اما بین سابقه کاری (386/0- = r، 014/0P =)، حداکثر ضربان قلب (846/0- = r، 001/0P >)، شاخص توده بدن (623/0- = r، 001/0P >) و رضایت شغلی (322/0- = r، 043/0P =) با میزان اکسیژن مصرفی ارتباط معنادار معکوس به دست آمد.
نتیجه گیری: حداکثر ظرفیت هوازی آتش نشانان از مقادیر گزارش شده در بسیاری از گروه‌های شغلی دیگر بالاتر بوده، ولی در مقایسه با مقدار توصیه شده توسط انجمن بین المللی مأموران آتش نشانی کمتر است. بنابراین افزایش حداکثر توان هوازی با برنامه منظم ورزشی و استخدام افرادی با آمادگی جسمانی بالاتر توصیه می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: حداکثر ظرفیت هوازی
آتشنشانان
آزمون تردمیل
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1396/8/24 | پذیرش: 1396/10/20 | انتشار: 1397/4/4
دریافت: 1396/8/24 | پذیرش: 1396/10/20 | انتشار: 1397/4/4
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
