دوره 10، شماره 2 - ( تابستان 1397 )
جلد 10 شماره 2 صفحات 71-65 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Malekzadeh V, Manafi F, Mehri-Pirayvatlo A, Nemati A, Alipanah-Moghadam R. Establishment of Hepatic Iron Overload Model and Its Effect on Serum Hepcidin Levels in Male Sprague Rats. North Khorasan University of Medical Sciences 2018; 10 (2) :65-71
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1522-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1522-fa.html
ملک زاده ودود، منافی فریده، مهری پیرایواتلو آرش، نعمتی علی، علی پناه مقدم رضا. ایجاد مدل مسمومیت کبدی ناشی از اضافه بار آهن و بررسی تاثیر آن روی سطوح سرمی هپسیدین در موش صحرایی نر نژاد اسپراگو. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1397; 10 (2) :65-71
ودود ملک زاده1 
، فریده منافی2 ، آرش مهری پیرایواتلو2 ، علی نعمتی3 ، رضا علی پناه مقدم* 4
، فریده منافی2 ، آرش مهری پیرایواتلو2 ، علی نعمتی3 ، رضا علی پناه مقدم* 4
1- کارشناس ارشد هماتولوژی، گروه علوم تشریح و پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
2- کارشناس ارشد بیوشیمی بالینی، گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل ، ایران
3- دانشیار تغذیه، گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل ، ایران
4- استادیار بیوشیمی بالینی، گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران ،alipanahreza9@gmail.com
2- کارشناس ارشد بیوشیمی بالینی، گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل ، ایران
3- دانشیار تغذیه، گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل ، ایران
4- استادیار بیوشیمی بالینی، گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران ،
چکيده: (3888 مشاهده)
مقدمه: مسمومیت با آهن در اثر تجمع آهن در بافت های مختلف بدن و به ویژه کبد، قلب و غدد درون ریز ایجاد میشود. این اختلال باعث ایجاد عوارض مهمی مانند کاهش رشد، دیابت، سیروز کبدی و نارسایی قلبی میشود. ما در این تحقیق سعی نمودهایم تا با ایجاد مدل اضافه باری آهن زمینه را برای شناسایی راههای مقابله با این اختلال فراهم نماییم.
روش کار: در این مطالعه از 12 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگو بالغ با وزن 300-280 گرم استفاده شد. موش ها به دو گروه 6 تایی شامل کنترل و مداخله تقسیم شدند. برای ایجاد اضافه باری آهن از تزریق داخل صفاقی آهن دکستران استفاده شد. برای بررسی رسوب آهن از رنگ آمیزی هماتوکسین – ائوزین استفاده گردید. سطوح سرمی هپسیدین به روش الیزا اندازه گیری شد. سطوح سرمی آهن با روش رنگ سنجی اندازه گیری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان دهنده‌ی تجمع قابل توجه آهن در نمونههای بافت کبدی موش‌های گروه مداخله با آهن دکستران در مقایسه با گروه کنترل می‌باشد. سطوح سرمی هپسیدین (02/0 ± 22/0 در مقابل 01/0±12/0 پیکوگرم در دسی لیتر) و سطوح سرمی آهن (18/6 ± 258 درمقابل 34/3±186 میلی گرم در دسی لیتر) در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بوده و هر دو گروه رایطه معنی‌داری با اضافه باری کبدی آهن داشتند(05/0> P).
نتیجه گیری: تزریق داخل صفاقی آهن دکستران به میزان 75 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم می‌تواند باعث ایجاد اضافه باری آهن و افزایش سطوح سرمی هپسیدین در موش‌های اسپراگو شود.
روش کار: در این مطالعه از 12 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگو بالغ با وزن 300-280 گرم استفاده شد. موش ها به دو گروه 6 تایی شامل کنترل و مداخله تقسیم شدند. برای ایجاد اضافه باری آهن از تزریق داخل صفاقی آهن دکستران استفاده شد. برای بررسی رسوب آهن از رنگ آمیزی هماتوکسین – ائوزین استفاده گردید. سطوح سرمی هپسیدین به روش الیزا اندازه گیری شد. سطوح سرمی آهن با روش رنگ سنجی اندازه گیری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان دهنده‌ی تجمع قابل توجه آهن در نمونههای بافت کبدی موش‌های گروه مداخله با آهن دکستران در مقایسه با گروه کنترل می‌باشد. سطوح سرمی هپسیدین (02/0 ± 22/0 در مقابل 01/0±12/0 پیکوگرم در دسی لیتر) و سطوح سرمی آهن (18/6 ± 258 درمقابل 34/3±186 میلی گرم در دسی لیتر) در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بوده و هر دو گروه رایطه معنی‌داری با اضافه باری کبدی آهن داشتند(05/0> P).
نتیجه گیری: تزریق داخل صفاقی آهن دکستران به میزان 75 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم می‌تواند باعث ایجاد اضافه باری آهن و افزایش سطوح سرمی هپسیدین در موش‌های اسپراگو شود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1396/7/20 | پذیرش: 1397/2/18 | انتشار: 1397/7/7
دریافت: 1396/7/20 | پذیرش: 1397/2/18 | انتشار: 1397/7/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
