دوره 11، شماره 4 - ( زمستان 1398 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 68-62 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SSRI.REC.1397.337
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shahsavar A, Rajabi H, Gharakhanlou R, Dehkhoda M R. The Effect of Six Weeks Increasing Endurance Training and Consuming LCarnitine on Apoptotic Factors of Bax, Bcl-2 and Bax / Bcl-2 in the Hippocampus of Diabetic Rats. North Khorasan University of Medical Sciences 2020; 11 (4) :62-68
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1971-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1971-fa.html
شهسوار علیرضا، رجبی حمید، قراخانلو رضا، دهخدا محمدرضا. تأثیر شش هفته تمرین استقامتی فزاینده و مصرف ال کارنیتین بر فاکتورهای آپوپتوزی Bax، 2-Bcl و 2-Bax/Bcl در هیپوکامپ موش صحرایی دیابتی. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1398; 11 (4) :62-68
علیرضا شهسوار* 
1، حمید رجبی2 ، رضا قراخانلو3 ، محمدرضا دهخدا4
1، حمید رجبی2 ، رضا قراخانلو3 ، محمدرضا دهخدا4
1- دانشجوی دکتری گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران ، shahsavar6@gmail.com
2- استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3- استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
4- دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2- استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3- استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
4- دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکيده: (2880 مشاهده)
مقدمه: ورزش عامل موثری بر پیشگیری، درمان و توانبخشی بسیاری از اختلالات متابولیک میباشد. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تأثیر شش هفته تمرین استقامتی و مصرف ال کارنیتین بر فاکتورهای آپوپتوزی هیپوکامپ موش دیابتی بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی، 45 سر رت نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250 تا 300 گرم، بطور تصادفی به شش گروه تقسیم شدند. رت ها با تزریق 95 میلیگرم نیکوتین آمید و پس از 15 دقیقه تزریق 55 میلیگرم استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. رت های دریافت کننده ال کارنیتین روزانه 100 میلی گرم ال کارنیتین به صورت خوراکی دریافت کردند. پروتکل تمرین استقامتی شامل پنج جلسه، از 20 دقیقه، سرعت 10 و شیب صفر درجه در هفته اول شروع شده و در هفته ششم به 40 دقیقه، سرعت 20 و شیب 5 درجه رسید. متغیرهای مورد نظر 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به وسیله دستگاه الایزا و در بافت مغز اندازهگیری شدند .
جهت تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد، تمرین هوازی و مصرف ال کارنیتین بر Bcl-2 ،Bax و نسبت Bax/Bcl2 هیپوکامپ موشهای صحرایی تأثیر معنی داری دارد001/0 = P همچنین مشخص شد، در هر سه متغیر بین گروه کنترل دیابتی با گروههای شم 001/0 = P ، تمرین هوازی 001/0 = P، مکمل ال کارنیتین 036/0 = P ، تمرین و مکمل 001/0 = P ، بین گروه تمرین هوازی با گروه های مکمل ال کارنیتین 025/0 = Pتمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین 001/0 = P و گروه مکمل با گروه تمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین 001/0 = P تفاوت معنی داری وجود دارد.
نتیجه گیری: با توجه به تأثیر بیشتر مداخله ترکیبی نسبت به تمرین و تمرین نسبت به ال کارنیتین بر فاکتورهای تحقیق، تمرینات استقامتی به افراد دیابتی توصیه میشود. اما از آنجا که مصرف این مکمل ممکن است عوارض جانبی داشته باشد، استفاده از ال-کارنیتین توسط پزشکان توصیه میشود
روش کار: در این مطالعه تجربی، 45 سر رت نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250 تا 300 گرم، بطور تصادفی به شش گروه تقسیم شدند. رت ها با تزریق 95 میلیگرم نیکوتین آمید و پس از 15 دقیقه تزریق 55 میلیگرم استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. رت های دریافت کننده ال کارنیتین روزانه 100 میلی گرم ال کارنیتین به صورت خوراکی دریافت کردند. پروتکل تمرین استقامتی شامل پنج جلسه، از 20 دقیقه، سرعت 10 و شیب صفر درجه در هفته اول شروع شده و در هفته ششم به 40 دقیقه، سرعت 20 و شیب 5 درجه رسید. متغیرهای مورد نظر 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به وسیله دستگاه الایزا و در بافت مغز اندازهگیری شدند .
جهت تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد، تمرین هوازی و مصرف ال کارنیتین بر Bcl-2 ،Bax و نسبت Bax/Bcl2 هیپوکامپ موشهای صحرایی تأثیر معنی داری دارد001/0 = P همچنین مشخص شد، در هر سه متغیر بین گروه کنترل دیابتی با گروههای شم 001/0 = P ، تمرین هوازی 001/0 = P، مکمل ال کارنیتین 036/0 = P ، تمرین و مکمل 001/0 = P ، بین گروه تمرین هوازی با گروه های مکمل ال کارنیتین 025/0 = Pتمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین 001/0 = P و گروه مکمل با گروه تمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین 001/0 = P تفاوت معنی داری وجود دارد.
نتیجه گیری: با توجه به تأثیر بیشتر مداخله ترکیبی نسبت به تمرین و تمرین نسبت به ال کارنیتین بر فاکتورهای تحقیق، تمرینات استقامتی به افراد دیابتی توصیه میشود. اما از آنجا که مصرف این مکمل ممکن است عوارض جانبی داشته باشد، استفاده از ال-کارنیتین توسط پزشکان توصیه میشود
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1397/11/29 | پذیرش: 1398/3/11 | انتشار: 1399/1/25
دریافت: 1397/11/29 | پذیرش: 1398/3/11 | انتشار: 1399/1/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
