دوره 13، شماره 1 - ( بهار 1400 )
جلد 13 شماره 1 صفحات 28-20 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: (EE/97.24.3.96926/Scu.ac.ir
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Porsesh M, Habibi A, Mardaniyan Ghahfarrokhi M, Ahmadi Barati S. Effect of 6-Weeks Resistance Training with High and Low Intensity on Muscle Growth and Damage Factors in Active Girls. North Khorasan University of Medical Sciences 2021; 13 (1) :20-28
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2289-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2289-fa.html
پرسش مهسا، حبیبی عبدالحمید، مردانیان قهفرخی مجید، احمدی براتی سعید. تأثیر 6 هفته تمرین مقاومتی با شدت بالا و پایین بر شاخص های رشد و آسیب عضلانی دختران فعال. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1400; 13 (1) :20-28
1- دانشجوی دکتری، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
2- استاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
3- دانشجوی دکتری، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران ، majid.mardaniyan@gmail.com
4- مربی، عضو هیئت علمی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
2- استاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
3- دانشجوی دکتری، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران ، majid.mardaniyan@gmail.com
4- مربی، عضو هیئت علمی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
چکيده: (1938 مشاهده)
مقدمه: شدت فعالیت ورزشی، بعد مهمی در انتخاب برنامه تمرینی مناسب می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر 6 هفته تمرین مقاومتی با شدت بالا و پایین بر شاخص‌های رشد و آسیب عضلانی دختران فعال می‌باشد.
روش کار: 45 دختر فعال، با میانگین سن 3/1±7/20 سال، وزن 4/2±5/58 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 5/0±1/23 کیلوگرم بر مترمربع به‌صورت تصادفی به گروه‌های تمرین مقاومتی با شدت بالا(15 نفر)، شدت پایین(15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. گروه‌های تجربی به مدت 6 هفته تمرینات اختصاصی خود را انجام دادند. 48 ساعت قبل و پس از پروتکل اصلی نمونه‌های خون‌گرفته شد. تغییرات درون‌گروهی با آزمون t همبسته و تغییرات بین گروهی با آزمون آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری مکرر (گروه*زمان) بررسی شدند.
یافته‌ها: تفاوت معنی‌دار در شاخص‌های فولیستاتین (002/0=P)، نسبت فولیستاتین به میوستاتین (001/0=P)، پروتئین واکنشگر C (006/0=P)، هورمون رشد (021/0=P)، تستوسترون (007/0=P) و نسبت تستوسترون به کورتیزول (033/0=P) بین گروه‌ها مشاهده شد. درنتیجه آزمون تعقیبی تفاوت معنی‌دار در فولیستاتین، نسبت فولیستاتین به میوستاتین، نسبت تستوسترون به کورتیزول، هورمون رشد و پروتئین واکنشگر C دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(05/0≥P). بااین‌وجود در بین کلیه شاخص‌ها تنها افزایش معنی‌داری در هورمون رشد در گروه تمرین مقاومتی با شدت بالا در مقایسه با گروه تمرین مقاومتی باشدت پائین مشاهده شد(046/0=P).
نتیجه گیری: هرچند تفاوت معنی‌داری در هورمون رشد بین گروه با شدت بالا و پائین مشاهده شد، بااین‌وجود، به نظر می‌رسد بین شدت‌های مختلف تمرین مقاومتی ازنظر شاخص‌های رشد و آسیب عضلانی دختران فعال تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.
روش کار: 45 دختر فعال، با میانگین سن 3/1±7/20 سال، وزن 4/2±5/58 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 5/0±1/23 کیلوگرم بر مترمربع به‌صورت تصادفی به گروه‌های تمرین مقاومتی با شدت بالا(15 نفر)، شدت پایین(15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. گروه‌های تجربی به مدت 6 هفته تمرینات اختصاصی خود را انجام دادند. 48 ساعت قبل و پس از پروتکل اصلی نمونه‌های خون‌گرفته شد. تغییرات درون‌گروهی با آزمون t همبسته و تغییرات بین گروهی با آزمون آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری مکرر (گروه*زمان) بررسی شدند.
یافته‌ها: تفاوت معنی‌دار در شاخص‌های فولیستاتین (002/0=P)، نسبت فولیستاتین به میوستاتین (001/0=P)، پروتئین واکنشگر C (006/0=P)، هورمون رشد (021/0=P)، تستوسترون (007/0=P) و نسبت تستوسترون به کورتیزول (033/0=P) بین گروه‌ها مشاهده شد. درنتیجه آزمون تعقیبی تفاوت معنی‌دار در فولیستاتین، نسبت فولیستاتین به میوستاتین، نسبت تستوسترون به کورتیزول، هورمون رشد و پروتئین واکنشگر C دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(05/0≥P). بااین‌وجود در بین کلیه شاخص‌ها تنها افزایش معنی‌داری در هورمون رشد در گروه تمرین مقاومتی با شدت بالا در مقایسه با گروه تمرین مقاومتی باشدت پائین مشاهده شد(046/0=P).
نتیجه گیری: هرچند تفاوت معنی‌داری در هورمون رشد بین گروه با شدت بالا و پائین مشاهده شد، بااین‌وجود، به نظر می‌رسد بین شدت‌های مختلف تمرین مقاومتی ازنظر شاخص‌های رشد و آسیب عضلانی دختران فعال تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1398/9/23 | پذیرش: 1399/7/8 | انتشار: 1400/3/30
دریافت: 1398/9/23 | پذیرش: 1399/7/8 | انتشار: 1400/3/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
