دوره 15، شماره 1 - ( بهار 1402 )
جلد 15 شماره 1 صفحات 88-79 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.HSU.AEC.1401.008
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shafiei Bafti A, Haghighi A H, Asadi-Shekaari M, Askari R, Marefati H. Effect of Eight Weeks of Interval Training on Amyloid Precursor Protein (APP) Gene Expression in Hippocampal Tissue in Methamphetamine-dependent Rats (Crystal). North Khorasan University of Medical Sciences 2023; 15 (1) :79-88
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2750-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2750-fa.html
شفیعی بافتی احد، حقیقی امیرحسین، اسدی شکاری مجید، عسکری رویا، معرفتی حمید. بررسی اثر 8 هفته تمرین تناوبی بر بیان ژن پروتئین پیش‌ساز آمیلوئید (APP) بافت هیپوکامپ درموش‌های صحرایی وابسته به متامفتامین (شیشه). مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1402; 15 (1) :79-88
احد شفیعی بافتی1 
، امیرحسین حقیقی*2 ، مجید اسدی شکاری3 ، رویا عسکری4 ، حمید معرفتی4
، امیرحسین حقیقی*2 ، مجید اسدی شکاری3 ، رویا عسکری4 ، حمید معرفتی4
1- دانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
2- استاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران ،ah.haghighi@hsu.ac.ir
3- استاد، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، پژوهشکده نورو فارماکولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
4- دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
2- استاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران ،
3- استاد، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، پژوهشکده نورو فارماکولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
4- دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
چکيده: (1116 مشاهده)
مقدمه: متامفتامین، نوعی داروی محرک است که مصرف آن سبب اختلال حافظه و یادگیری می‌شود. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرین تناوبی بر بیان ژن پروتئین پیش‌ساز آمیلوئید (APP) بافت هیپوکامپ و آزمون میدان باز موش‌های صحرایی وابسته به متامفتامین بود.
روش کار: در این پژوهش تجربی-آزمایشگاهی، 32 موش صحرایی به 4 گروه مساوی، سالین، متامفتامین اولیه (METH-1)، متامفتامین+تمرین (METH+MIT) و متامفتامین ثانویه (METH-2) تقسیم شدند. متامفتامین به‌مقدار 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به‌مدت 21 روز تزریق شد. برنامه تمرین (5 جلسه در هفته) شامل دویدن تناوبی (4 ست 4 دقیقه‌ای با شدت متوسط و 2 دقیقه استرحت فعال بین ست‌ها) روی تردمیل بود. در پایان دوره تزریق و تمرین، برای ارزیابی تغییرات بیان ژنی، بافت هیپوکامپ رت‌ها استخراج شد. همچنین، آزمون رفتاری میدان باز انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آنووای یک‌طرفه در سطح معناداری 05/0≥P، تحلیل شدند.
یافته‌ها: متامفتامین باعث افزایش معنادار بیان ژن APP در گروه‌های متامفتامین اولیه و ثانویه، نسبت به گروه سالین شد (007/0≥P) (005/0≥P). مسافت کل و سرعت حرکت موش‌ها در گروه‌های متامفتامین اولیه و ثانویه، نسبت به سالین کاهش معناداری داشت (به‌ترتیب، 004/0≥P و 026/0≥P). MIT منجر به کاهش معنادار APP نسبت به گروه‌های متامفتامین اولیه و ثانویه شد (به‌ترتیب، 041/0≥P و 028/0≥P). سرعت حرکت در گروه متامفتامین+تمرین، نسبت به گروه متامفتامین اولیه افزایش معناداری داشت (008/0≥P).
نتیجه‌گیری: متامفتامین باعث کاهش عملکرد شناختی (یادگیری و حافظه) شده است. با توجه به نتایج، انجام تمرینات تناوبی با شدت متوسط، احتمالاً عملکرد شناختی را بهبود داده است. اگرچه، تحقیقات بیشتری برای دست‌یافتن به نتایج قطعی ضروری است.
روش کار: در این پژوهش تجربی-آزمایشگاهی، 32 موش صحرایی به 4 گروه مساوی، سالین، متامفتامین اولیه (METH-1)، متامفتامین+تمرین (METH+MIT) و متامفتامین ثانویه (METH-2) تقسیم شدند. متامفتامین به‌مقدار 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به‌مدت 21 روز تزریق شد. برنامه تمرین (5 جلسه در هفته) شامل دویدن تناوبی (4 ست 4 دقیقه‌ای با شدت متوسط و 2 دقیقه استرحت فعال بین ست‌ها) روی تردمیل بود. در پایان دوره تزریق و تمرین، برای ارزیابی تغییرات بیان ژنی، بافت هیپوکامپ رت‌ها استخراج شد. همچنین، آزمون رفتاری میدان باز انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آنووای یک‌طرفه در سطح معناداری 05/0≥P، تحلیل شدند.
یافته‌ها: متامفتامین باعث افزایش معنادار بیان ژن APP در گروه‌های متامفتامین اولیه و ثانویه، نسبت به گروه سالین شد (007/0≥P) (005/0≥P). مسافت کل و سرعت حرکت موش‌ها در گروه‌های متامفتامین اولیه و ثانویه، نسبت به سالین کاهش معناداری داشت (به‌ترتیب، 004/0≥P و 026/0≥P). MIT منجر به کاهش معنادار APP نسبت به گروه‌های متامفتامین اولیه و ثانویه شد (به‌ترتیب، 041/0≥P و 028/0≥P). سرعت حرکت در گروه متامفتامین+تمرین، نسبت به گروه متامفتامین اولیه افزایش معناداری داشت (008/0≥P).
نتیجه‌گیری: متامفتامین باعث کاهش عملکرد شناختی (یادگیری و حافظه) شده است. با توجه به نتایج، انجام تمرینات تناوبی با شدت متوسط، احتمالاً عملکرد شناختی را بهبود داده است. اگرچه، تحقیقات بیشتری برای دست‌یافتن به نتایج قطعی ضروری است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1401/8/17 | پذیرش: 1401/11/17 | انتشار: 1402/3/6
دریافت: 1401/8/17 | پذیرش: 1401/11/17 | انتشار: 1402/3/6
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
