مجله دانشگاه علوم پزشکی

زمینه و هدف: اپیدیدیموارکیت بیماری نسبتاً شایعی است که علاوه بر نایسریا گنوره، کلامیدیا و اشیریشیا کلی، تب مالت (بروسلوز) هم یکی از علل مهم این بیماری به خصوص در مناطق اندمیک به شمار می رود. هدف این مطالعه ارزیابی جنبه های اپیدمیولوژیک و یافته های بالینی اپیدیدیموارکیت بروسلایی و مقایسه آن با نوع غیر بروسلایی در استان همدان است. مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی 115 بیمار مبتلا به اپیدیدیموارکیت که بصورت سرپایی یا بستری درمان شده اند، در دو گروه بروسلایی با 38 بیمار و غیر بروسلایی با 77 بیمار در مدت شش سال مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج با هم مقایسه شده اند. یافته ها: از نظر میانگین سنی، وضعیت تأهل، سمت درگیری، مواجهه شغلی و فصل بروز بیماری بینی گروه ها تفاوت معنی داری وجود نداشت. نوع بروسلایی بیشتر در میان روستاییان و عشایر و نوع غیر بروسلایی بیشتر در شهر نشین ها دیده شد (02/ 0 p =). نتیجه گیری: : در مناطق اندمیک از نظر بروسلوز مانند کشور ما، جراحان کلیه و مجاری ادرار باید احتمال ابتلا به نوع بروسلایی را مخصوصاً در موارد پیچیده، عود کرده، مقاوم به درمان و یا در افراد دارای مشاغل مرتبط مد نظر قرار داده و بررسی های لازم را برای رد بیماری تب مالت انجام دهند.