دوره ۱۵، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۲ )
جلد ۱۵ شماره ۴ صفحات ۳۵-۲۸ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.BOJNOURD.REC.1401.023
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jahangiri R, Ghasemi Mutlaq M, Bakhshipour A. Comparing the Effectiveness of Psychotherapy based on Narrative Therapy and Cognitive-behavioral Therapy on increasing the Meaning of Life of Opioid-dependent Patients after Detoxification. North Khorasan University of Medical Sciences 2024; 15 (4) :28-35
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2866-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2866-fa.html
جهانگیری رامتین، قاسمی مطلق مهدی، بخشی پور ابوالفضل. مقایسه اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری بر افزایش معنای زندگی بیماران وابسته به مواد افیونی پس از سم‌زدایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. ۱۴۰۲; ۱۵ (۴) :۲۸-۳۵
۱- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
۲- ستادیار، گروه روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران ،avestaps@yahoo.com
۳- ستادیار، گروه روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
۲- ستادیار، گروه روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران ،
۳- ستادیار، گروه روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
چکيده: (۱۰۶۶ مشاهده)
مقدمه: نبود معنای زندگی یکی از عواملی است که می‌تواند بر موفقیت درمان بیماران وابسته به موادمخدر اثرگذار باشد. به همین دلیل، شناسایی درمان‌های مؤثر و مداخله‌های روان‌شناختی در این رابطه از اهمیت بسزایی برخوردار است. در نتیجه، هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری بر افزایش معنای زندگی بیماران وابسته به مواد افیونی پس از سم‌زدایی است.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن بیماران مراکز دولتی درمان اعتیاد شهر بجنورد در سال 1401 بودند. 45 نفر از بین افراد جامعه آماری، به‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه 15نفره، شامل دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جای‌دهی شدند. ابزار استفاده‌شده در این پژوهش پرسش‌نامه معنای زندگی استگر و همکاران (2006) بود. گروه‌های آزمایش 8 جلسه 90دقیقه‌ای به‌طور جداگانه، تحت روان‌درمانی مبتنی بر روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل آموزشی ندید. داده‌ها به‌روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی، در نرم‌افزار SPSS25 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاکی از اثربخشی هر دو روش روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری بر افزایش معنای زندگی بود (001/0>P). به این صوت که هر دو رویکرد موجب افزایش معنای زندگی بیماران شد و اثربخشی روایت‌درمانی هم در پس‌آزمون و هم در دوره پیگیری، بیش از درمان شناختی رفتاری بود (05/0>P).
نتیجه‌گیری: نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که می‌توان از روش روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری برای افزایش معنای زندگی بیماران وابسته به مواد افیونی استفاده کرد.مقدمه: نبود معنای زندگی یکی از عواملی است که می‌تواند بر موفقیت درمان بیماران وابسته به موادمخدر اثرگذار باشد. به همین دلیل، شناسایی درمان‌های مؤثر و مداخله‌های روان‌شناختی در این رابطه از اهمیت بسزایی برخوردار است. در نتیجه، هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری بر افزایش معنای زندگی بیماران وابسته به مواد افیونی پس از سم‌زدایی است.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن بیماران مراکز دولتی درمان اعتیاد شهر بجنورد در سال 1401 بودند. 45 نفر از بین افراد جامعه آماری، به‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه 15نفره، شامل دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جای‌دهی شدند. ابزار استفاده‌شده در این پژوهش پرسش‌نامه معنای زندگی استگر و همکاران (2006) بود. گروه‌های آزمایش 8 جلسه 90دقیقه‌ای به‌طور جداگانه، تحت روان‌درمانی مبتنی بر روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل آموزشی ندید. داده‌ها به‌روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی، در نرم‌افزار SPSS25 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاکی از اثربخشی هر دو روش روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری بر افزایش معنای زندگی بود (001/0>P). به این صوت که هر دو رویکرد موجب افزایش معنای زندگی بیماران شد و اثربخشی روایت‌درمانی هم در پس‌آزمون و هم در دوره پیگیری، بیش از درمان شناختی رفتاری بود (05/0>P).
نتیجه‌گیری: نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که می‌توان از روش روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری برای افزایش معنای زندگی بیماران وابسته به مواد افیونی استفاده کرد.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن بیماران مراکز دولتی درمان اعتیاد شهر بجنورد در سال 1401 بودند. 45 نفر از بین افراد جامعه آماری، به‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه 15نفره، شامل دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جای‌دهی شدند. ابزار استفاده‌شده در این پژوهش پرسش‌نامه معنای زندگی استگر و همکاران (2006) بود. گروه‌های آزمایش 8 جلسه 90دقیقه‌ای به‌طور جداگانه، تحت روان‌درمانی مبتنی بر روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل آموزشی ندید. داده‌ها به‌روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی، در نرم‌افزار SPSS25 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاکی از اثربخشی هر دو روش روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری بر افزایش معنای زندگی بود (001/0>P). به این صوت که هر دو رویکرد موجب افزایش معنای زندگی بیماران شد و اثربخشی روایت‌درمانی هم در پس‌آزمون و هم در دوره پیگیری، بیش از درمان شناختی رفتاری بود (05/0>P).
نتیجه‌گیری: نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که می‌توان از روش روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری برای افزایش معنای زندگی بیماران وابسته به مواد افیونی استفاده کرد.مقدمه: نبود معنای زندگی یکی از عواملی است که می‌تواند بر موفقیت درمان بیماران وابسته به موادمخدر اثرگذار باشد. به همین دلیل، شناسایی درمان‌های مؤثر و مداخله‌های روان‌شناختی در این رابطه از اهمیت بسزایی برخوردار است. در نتیجه، هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری بر افزایش معنای زندگی بیماران وابسته به مواد افیونی پس از سم‌زدایی است.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن بیماران مراکز دولتی درمان اعتیاد شهر بجنورد در سال 1401 بودند. 45 نفر از بین افراد جامعه آماری، به‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه 15نفره، شامل دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جای‌دهی شدند. ابزار استفاده‌شده در این پژوهش پرسش‌نامه معنای زندگی استگر و همکاران (2006) بود. گروه‌های آزمایش 8 جلسه 90دقیقه‌ای به‌طور جداگانه، تحت روان‌درمانی مبتنی بر روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل آموزشی ندید. داده‌ها به‌روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی، در نرم‌افزار SPSS25 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاکی از اثربخشی هر دو روش روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری بر افزایش معنای زندگی بود (001/0>P). به این صوت که هر دو رویکرد موجب افزایش معنای زندگی بیماران شد و اثربخشی روایت‌درمانی هم در پس‌آزمون و هم در دوره پیگیری، بیش از درمان شناختی رفتاری بود (05/0>P).
نتیجه‌گیری: نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که می‌توان از روش روایت‌درمانی و درمان شناختی رفتاری برای افزایش معنای زندگی بیماران وابسته به مواد افیونی استفاده کرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1402/6/10 | پذیرش: 1402/8/1 | انتشار: 1402/10/11
دریافت: 1402/6/10 | پذیرش: 1402/8/1 | انتشار: 1402/10/11
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
