مجله دانشگاه علوم پزشکی

زمینه و هدف: در شرایطی که دانشجویان پرستاری نمی توانند از عوامل استرس زا در محیط بالین اجتناب کنند حمایت و راهنمایی دانشجویان به منظور کاهش استرس اولویت مربیان بالینی پرستاری می باشد، لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان استرس و راهبرد های مقابله با استرس در آموزش بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، در سال 1392 انجام شد. مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی – تحلیلی است. جامعه این پژوهش را 81 نفر از دانشجویان رشته کارشناسی پرستاری تشکیل می دادند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه استرس شغلی و پرسشنامه مقابله با موقعیت های استرس زا بود. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از 81 دانشجوی شرکت کننده در این پژوهش 9/30%مرد و بقیه زن بودند. 9/30% از حیطه مساله مدار ، 5/18% از حیطه هیجان مدار، 9/4 % حیطه اجتنابی، 6/13% حیطه حواس پرتی، 7/24% از حیطه مشغولیت اجتماعی استفاده می کرده اند. سطح استرس دانشجویان در حد 35/0±94/2 بود. عوامل بیولوژیک( 3/38% )، بارکاری( 8/14% ) بیشترین منبع استرس زا هستند. آزمون همبستگی پیرسون ارتباط مستقیم معناداری بین استرس شغلی و حیطه هیجان مدار از روش های مقابله با تنش نشان داد(244/0,p=028/0 r= ). نتیجه گیری: دانشجویان پرستاری سطح متوسط را در نتیجه برخی عوامل بالینی تجربه می کنند. روش غالب در بین دانشجویان پرستاری در مقابله با استرس، سبک مساله مدار بوده است و حیطه اجتنابی کمترین کاربرد را دارد. یافته های این مطالعه به منظور تعیین نیازهای دانشجویان و ارتقاء یادگیری در محیط بالین تاثیر بسزایی دارد.