مجله دانشگاه علوم پزشکی

زمینه و هدف: در حال حاضر سل جزء کشنده‌ترین بیماری‌های عفونی می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی و مقایسه سل غیر فعال بین پرسنل بخش عفونی و سایر بخش‌های بیمارستان امام رضا (ع) مشهد می‌باشد. مواد و روش‌کار: این مطالعه یک پژوهش توصیفی- مقطعی می‌باشد. با توجه به نسبت رده‌های مختلف سنی، نوع شغل افراد شاغل دربیمارستان بخش عفونی وسایر بخش‌ها، همسان‌سازی گروهی انجام شد و افرادی که سابقه بیماری سل و یا تماس مشخص با بیمار مسلول در خارج از بیمارستان داشتند از مطالعه کنار گذاشته شدند. پس از اخذ رضایت از افراد شرکت کننده در مطالعه، برای آنان تست توبرکولین انجام شد. یافته ها: در مجموع 476 نفر از پرسنل وارد مطالعه شدند. 53.8% نمونه‌ها را مردان تشکیل می‌دادند. 17.9% نمونه‌ها از پرسنل بخش عفونی بودند.256 نفر دارای تست منفی بودند که این افراد شامل 88/45% پرسنل بخش عفونی بعلاوه 49/55% از پرسنل سایر بخش‌ها بودند. 30/31% نمونه‌ها دارای اندوراسیون تست PPD 5 تا 9 میلی‌متر بودند شامل17/41% از پرسنل بخش عفونی بعلاوه 15/29% پرسنل سایر بخش‌ها بودند. 15% نمونه‌ها دارای اندوراسیون تست PPD بیشتر از 10 میلی‌متر بودند که12.23% از پرسنل بخش عفونی بعلاوه 15.34% از پرسنل سایر بخش‌ها بودند. اختلاف معنی‌داری بین سایز اندوراسیون تست PPD در بخش عفونی و سایر بخش‌ها دیده نشد (p= 0.255). نتیجه گیری: دراین مطالعه درصد مثبت بودن تست توبرکولین پوستی در کارکنان بخش عفونی 95/12% و در پرسنل سایر بخش‌ها 36/15% بود که اختلاف معنی‌داری نداشت. در مناطقی اندمیک مثل ایران صرف شاغل بودن در بیمارستان و تماس مستقیم با بیمار تنها ریسک فاکتور ابتلا نمی‌باشد و احتمال الودگی در تمام شرایط کار و فعالیت روزمره در اجتماع وجود دارد، لذا این طبیعی و منطقی بنظر می‌رسد که تفاوت مثبت بودن تست توبرکلوین در میان پرسنل بیمارستانی با احاد جامعه فاقد اختلاف معنی‌داری باشد.