دوره 17، شماره 1 - ( بهار 1404 )
جلد 17 شماره 1 صفحات 118-109 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IUMS.REC.1400.126
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shahmoradi Y, Seyedoshohadaee M, Haghani H. Investigating the Relationship between Resilience and the Care Burden in Caregivers of People with Spinal Cord Injuries Referred to the Iranian Spinal Cord Injury Support Association in 2021. North Khorasan University of Medical Sciences 2025; 17 (1) :109-118
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-3139-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-3139-fa.html
شاهمرادی یاسمن، سیدالشهدایی مهناز، حقانی حمید. بررسی ارتباط تاب‌آوری با بار مراقبتی مراقبان افراد مبتلا به ضایعات نخاعی مراجعه‌کننده به انجمن حمایت از معلولان ضایعات نخاعی ایران، سال 1400. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1404; 17 (1) :109-118
1- کارشناسی ارشد پرستاری، مربی عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، ایران
2- کارشناسی ارشد پرستاری، مربی عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، ایران ،seyedoshohadaee.m@iums.ac.ir
3- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
2- کارشناسی ارشد پرستاری، مربی عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، ایران ،
3- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکيده: (406 مشاهده)
مقدمه: بار مراقبتی وضعیتی است که مراقب در خلال مراقبت از فرد مبتلا به ضایعه نخاعی با آن مواجه می‌شود. با توجه به سطح قابل توجهی از استرس و بار مراقبتی ایجادشده برای مراقبان در ارائه مراقبت، مفهوم تاب‌آوری اهمیت می‌یابد. با توجه به این مسئله، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط تاب‌آوری با بار مراقبتی مراقبان افراد مبتلا به ضایعات نخاعی و مراجعه‌کننده به انجمن حمایت از معلولان ضایعات نخاعی ایران در سال 1400 انجام شده است.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- همبستگی است و نمونه‌ها 196 نفر از مراقبان افراد مبتلا به ضایعات نخاعی و مراجعه‌کننده به انجمن حمایت از معلولان ضایعات نخاعی ایران در سال 1400 بوده‌اند که به روش نمونه‌گیری مستمر و بر اساس معیار ورود به مطالعه انتخاب شده‌اند. در این مطالعه، از فرم جمعیت‌شناختی مراقبان و دو پرسش‌نامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون (Connor-Davidson Resilience Scale (CD-RISC)) و بار مراقبتی زاریت (Zarit Caregiver Burden) استفاده شده است. داده‌ها با نرم‌افزارSPSS نسخه 16 و آمار توصیفی، آزمون‌های آماری آنالیز همبستگی اسپیرمن، t مستقل و آنالیز واریانس با سطح معناداری ۰۰۱/۰ P = تجزیه و تحلیل شده‌اند.
یافته ها: میانگین نمره تاب‌آوری و بار مراقبتی در مراقبان بیماران به ترتیب 32/17±81/63 و 85/17±07/31 بوده است. بین تاب‌آوری با بار مراقبتی همبستگی منفی (۴۳۴/۰ -r = ) به صورت معنادار وجود داشته است، به طوری که افزایش بار مراقبتی باعث کاهش تاب‌آوری می‌شود (۰۰۱/۰P < ). نتایج آنالیز واریانس یک‌طرفه نشان داده است که اختلاف آماری معناداری بین محل ضایعه با نمره تاب‌آوری (۱۷۵/۰ P =) و نمره بار مراقبتی مشاهده نمی‌شود (۵۴۰/۰P = ).
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داده است که با کاهش تاب‌آوری مراقبان افراد ضایعه نخاعی، بار مراقبتی در آن‌ها افزایش می‌یابد؛ بنابراین، کاهش بار مراقبتی و مراقبت نکردن از فرد به صورت تنها در این افراد می‌تواند تاب‌آوری مراقبان را در برابر مشکلات و استرس‌های پیرامون بهبود ببخشد.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- همبستگی است و نمونه‌ها 196 نفر از مراقبان افراد مبتلا به ضایعات نخاعی و مراجعه‌کننده به انجمن حمایت از معلولان ضایعات نخاعی ایران در سال 1400 بوده‌اند که به روش نمونه‌گیری مستمر و بر اساس معیار ورود به مطالعه انتخاب شده‌اند. در این مطالعه، از فرم جمعیت‌شناختی مراقبان و دو پرسش‌نامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون (Connor-Davidson Resilience Scale (CD-RISC)) و بار مراقبتی زاریت (Zarit Caregiver Burden) استفاده شده است. داده‌ها با نرم‌افزارSPSS نسخه 16 و آمار توصیفی، آزمون‌های آماری آنالیز همبستگی اسپیرمن، t مستقل و آنالیز واریانس با سطح معناداری ۰۰۱/۰ P = تجزیه و تحلیل شده‌اند.
یافته ها: میانگین نمره تاب‌آوری و بار مراقبتی در مراقبان بیماران به ترتیب 32/17±81/63 و 85/17±07/31 بوده است. بین تاب‌آوری با بار مراقبتی همبستگی منفی (۴۳۴/۰ -r = ) به صورت معنادار وجود داشته است، به طوری که افزایش بار مراقبتی باعث کاهش تاب‌آوری می‌شود (۰۰۱/۰P < ). نتایج آنالیز واریانس یک‌طرفه نشان داده است که اختلاف آماری معناداری بین محل ضایعه با نمره تاب‌آوری (۱۷۵/۰ P =) و نمره بار مراقبتی مشاهده نمی‌شود (۵۴۰/۰P = ).
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داده است که با کاهش تاب‌آوری مراقبان افراد ضایعه نخاعی، بار مراقبتی در آن‌ها افزایش می‌یابد؛ بنابراین، کاهش بار مراقبتی و مراقبت نکردن از فرد به صورت تنها در این افراد می‌تواند تاب‌آوری مراقبان را در برابر مشکلات و استرس‌های پیرامون بهبود ببخشد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1403/4/18 | پذیرش: 1403/6/3 | انتشار: 1403/12/22
دریافت: 1403/4/18 | پذیرش: 1403/6/3 | انتشار: 1403/12/22
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
