مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: سلول های پورکنژ قشر مخچه مسیر اصلی خروجی پیام عصبی از مخچه محسوب می شوند این سلول ها در تنظیم عملکرده حرکتی و تعادلی نقش دارند از طرفی یکی از مشکلات بیماران صرعی اختلال در تنظیم عمل تعادل می باشد در رابطه با اثر ورزشی بر روی سلول های پورکنژ قشر مخچه در حیوانات صرعی شده با پنتلین تترازول گزارشات مدونی مشاهده نشد. لذا این مطالعه طراحی شد تا اثرورزش برروی سلول های پورکنژ قشر مخچه موش صحرایی صرعی شده با پنتلین تترازول بررسی شود. مواد و روش کار: این مطالعه تجربی بر روی چهل سرموش نر صحرایی انجام شد موش های مورد مطالعه به صورت تصادفی در4 گروه ده تای قرار گرفتند که شامل گروه 1- سالم بدون تمرین ورزشی، 2- گروه صرعی شده با PTZ بدون تمرین ورزشی 3-گروه سالم که تمرین ورزشی می گرفتند،4- گروه صرعی شده باPTZ که تمرین ورزشی می-گرفتند. پس از گذرندان دوره ورزش حیوانات با اتر بی هوش‌شدند و مخچه آن ها خارج‌ وثابت شد بعد ازپاساژبافتی، مقطع گیری کرونال انجام شد و سپس نمونه ها رنگ‌آمیزی شدند و با میکروسکوپ نوری Advanced motic plus بطور تصادفی سیستماتیک در چهل پنج میدان شمارش نورون‌های سالم پورکنژ انجام گرفت. داده ها با نرم افزارSPSS 11.5 استفاده از تست آنالیز واریانس یک طرفه با استفاده ازتست های دانت و دانکن تجزیه و تحلیل شدند. با روش ایمونوهیستوشیمی پس از ماسک زدایی با استفاده ازآنتی بادی اختصا صی C‏aspas 3 مورفولوژی و میزان مرگ سلول های پورکنژ قشر مخچه نیز بررسی شد. یافته‌ها: میانگین تعداد سلول های سالم پورکنژ قشر مخچه در موش های که صرعی شده بودند و ورزش می‌گرفتند (ورزش+ PTZ) بطور معنی داری بیشتر از گرو هی بود که صرعی شده (PTZ) و ورزش نمی‌گرفتند. این تغییرات در حیوانات سالم که ورزش می گرفتند بصورت معنی داری بیشتر از گروه کنترل و صرعی شده بود که ورزش نمی-گرفتند. مرگ فیزیولوژی سلول های پورکنژ قشر مخچه در موش های صرعی شده بدون تمرین ورزشی بیشتر از سایر گروه های مورد مطالعه بود که تمرین ورزشی می‌گرفتند. نتیجه‌گیری: بر اساس مطا لعه حاضر این احتمال داده می شود که پنتلین تترازول مرگ فیزیولوژی نورون ها ی پورکنژ قشر مخچه را تشدید می کند در حالیکه ورزش یک اثر مثبت در به تاخیر انداختن مرگ فیزیولوژی سلول ها ی پورکنژ قشر مخچه دارد.