مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: علیرغم فواید بسیار زیاد ورزش بر سلامت جسمی و روحی در بیماران همودیالیز متاسفانه سطح فعالیت و ورزش در این بیماران بسیار محدود است. با این شرایط جهت برنامه ریزی اصولی و مراقبتی این بیماران شناسایی موانع و انگیزه های ورزش در آنها بسیار ضروری است لذا پژوهش حاضر به شناسایی موانع و انگیزه های ورزشی و بررسی ارتباط آنها با سطح فعالیت در بیماران همودیالیزی پرداخته است. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی در بیمارستان امام خمینی تهران بر روی 47 بیمار همودیالیزی که به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند، انجام گردید. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ اطلاعات جمعیت‌ شناختی و اطلاعات مربوط به موانع و انگیزه های انجام ورزش و پرسشنامه استاندارد ثبت میزان فعالیتهای جسمی GLTEQ بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار 20 SPSS و استفاده از آزمون های علامت و ضریب همبستگی انجام شد. یافته ها: اکثر بیماران همودیالیزی شرکت کننده در پژوهش حاضر غیرفعال بودند. انگیزه هایی چون اعتقاد به بهبودی با ورزش، ایجاد حس خوب بودن، کاهش اضطراب و کاهش افسردگی بیشترین ضریب همبستگی مستقیم و موانعی چون ترس از سقوط، خستگی و افسردگی، تنگی نفس و اضطراب ضریب همبستگی معکوس بسیار بالایی با سطح فعالیت داشتند (05/0>P). بین فراوانی موانع و شدت آنها ارتباط مستقیم و بین میزان فعالیت با شدت و فراوانی موانع ارتباط معکوسی وجود داشت (05/0>P). بین فراوانی انگیزه ها و شدت آنها ارتباط مستقیمی و بین میزان فعالیت با شدت و فراوانی انگیزه ها ارتباط مستقیمی وجود داشت (05/0>P). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها هر چه میزان فعالیت و ورزش در بیماران همودیالیزی بیشتر می شود، تنوع و قدرت عوامل جسمی و روانی بازدارنده فعالیت کمتر شده و در نتیجه با مشاهده یک رویکرد مثبت انگیزه بیمار برای فعالیت بیشتر می گردد، پیشنهاد می شود در برنامه های مراقبتی بیماران همودیالیزی توصیه به فعالیت و ورزش گنجانده شود.