مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: تنبلی چشم (آمبلیوپی) اختلال بینایی است که در دوران کودکی اتفاق می افتد و عوارضی از قبیل معلولیت‌های بینایی، انحرافات چشمی و صدمات روانی و مالی در پی دارد که تشخیص زودهنگام، درمان به موقع را می طلبد. به همین منظور، این مطالعه با هدف تعیین شیوع تنبلی چشم در کودکان 3 تا 6 ساله بجنورد سال 1392 انجام شد. مواد و روش‌کار: این مطالعه بصورت مقطعی روی 14061 کودک شهر بجنورد انجام گرفت. ابزار مورد استفاده جهت غربالگری شرکت کنندگان در مطالعه، تابلوی اسنلن (چارت بینایی) و پرسشنامه‌ی استاندارد برنامه کشوری پیشگیری از تنبلی چشم بود. کودکانی که از نظر دید طبیعی نبودند به مطب بینایی‌سنجی ارجاع شدند. بهترین دید اصلاح شده یا کم تر در هر چشم، تنبلی چشم تعریف گردید. یافته‌ها: از بین تمامی شرکت کنندگان، 12935 کودک (92%) سالم و 1126 کودک (8%) مشکوک تشخیص داده شدند و به بینایی‌سنج ارجاع داده شدند. از کل افراد ارجاع داده شده، 69 کودک (8/11%) تنبلی چشم، 133 کودک عیوب انکساری (8/22%)، 11 کودک استرابیسم (8/1%) و بقیه (03/1%) مبتلا به سایر بیماری‌های چشمی بودند. عیوب انکساری با 2/78% شایع ترین عامل ایجاد کننده تنبلی چشم بود پس از آن انحرافات چشمی (استرابیسم) و سایر بیماریها قرار داشتند. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه با سایر مطالعات انجام شده در سطح کشور همخوانی دارد و شیوع بالای تنبلی چشم در سنین کودکی و قابلیت پیشگیری و درمان موثر با توجه به علل قابل رفع آن در صورت تشخیص به موقع را تایید می‌کند.