مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: در کتب طب سنتی از گردو به عنوان داروی مفید در درمان دیابت نام برده شده و تحقیقات زیادی در مورد مکانیسم اثر آن بر سطح گلوکز خون در حال انجام است. در تحقیق حاضر اثر مصرف خوراکی گلیبن کلامید و عصاره آبی برگ گردو بر میزان انسولین و HbA1c موش صحرایی نرمال و دیابتی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. مواد وروش کار: در این مطالعه تجربی، 120 موش صحرایی نر ( Sprague-Dawley ،g 150 -200) به 12 گروه ده تایی شامل کنترل نرمال، نرمال دریافت کننده گلیبن کلامید (mg/kg 4)، 3 گروه نرمال دریافت کننده عصاره با دوزهای mg/kg 10,50و150، کنترل دیابتی شده با آلوکسان (mg/kg170) ، دیابتی دریافت کننده گلیبن کلامید (mg/kg 4) و 5 گروه دیابتی دریافت کننده عصاره با دوزهای mg/kg10، 50، 150، 300 و500 روزانه به صورت خوراکی و به مدت 30 روز تقسیم شدند. روز 31 نمونه خونی ناشتا جهت بررسی سطح انسولین و HbA1c از قلب موشها تهیه شد. یافته ها: مصرف خوراکی عصاره آبی برگ گردو در موشهای دیابتی به صورت وابسته به دوز، سطح انسولین و HbA1c را نسبت به موشهای کنترل دیابتی به ترتیب افزایش و کاهش داد (05/0P<). ولی در موشهای نرمال اثر معنی داری نداشت ، اثر مشاهده شده مشابه گلیبن کلامید بود. نتیجه گیری: مصرف 30 روزه عصاره احتمالا با افزایش سطح انسولین (از طریق افزایش ترشح یا کاهش تخریب) منجر به کاهش سطح گلوکز و به دنبال آن کاهش سطح HbA1c در موشهای دیابتی میشود