BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-958-fa.html
2- دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
3- دانشگاه علوم پزشکی همدان ، Basgartooran@yahoo.com
زمینه و هدف: با توجه به تناقضات موجود در زمینه تاثیر درمانهای پریودنتال بر وضعیت پریودنشیوم و کنترل متابولیک، این مطالعه با هدف مقایسه اثرات درمان غیر جراحی پریودنتال با و بدون داکسی سایکلین سیستمیک بروضعیت گلیسمیک و پارامترهای پریودنتال بیماران دیابتیک نوع II دارای پریودنتیت مزمن انجام گرفت.
مواد و روش کار: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار و تصادفی دو سوکور بر روی 50 بیمار دیابتی انجام شد. نمونه ها داکسی سایکلین mg 100 و دارونما، 2 عدد در روز اول، سپس یک بار در روز به مدت 2 هفته به ترتیب در گروه مورد و شاهد دریافت کردند. شاخص های PD(Probing Depth) ,CAL(Clinical Attachment Level) ,PI(Plaque Index) در ابتدای مطالعه، 1، 2 و 3 ماه بعد از درمان ثبت شدند. همچنین پارامترهای کنترل قند خون شامل FBS(Fasting Blood Sugar) و HbA1C(Glycosylated Hemoglobin) در ابتدای مطالعه و 3 ماه بعد اندازه گیری شدند. از آزمون آماری تی زوجی و مستقل جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.
یافته ها: کاهش پارامترهای پریودنتال ( PD (04/0p ) ،CAL(05/0P ) ( و) HbA1C 03/ 0p =) در گروه دریافت کننده داکسی سایکلین بیشتر بود ولی کاهش FBS در بین دو گروه تفاوت قابل ملاحظه ای نداشت. (7/0p=)
نتیجه گیری: اگرچه هر دو نوع درمان در بهبود بیماری پریودنتال و دیابت نوع دو موثرند ولی استفاده از داکسی سایکلین به همراه جرم گیری و صاف کردن سطح ریشه به عنوان یک عامل کمکی سبب بهبود بیشتر نسج پریودنشیوم و کاهش قند خون می گردد.
دریافت: 1395/10/19 | پذیرش: 1395/10/19 | انتشار: 1395/10/19
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
