BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-963-fa.html
، نوید معصومی2
2- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران
زمینه و هدف: تصمیمگیری در رابطه با انتخاب درمان سرطان امری پیچیده است که نیازمند اطلاعات اساسی میباشد. معمولا پزشک تنها کسی است که این اطلاعات را در اختیار دارد. از این رو در این مطالعه ما تصمیم به بررسی درمان انتخابی اورولوژیستها در موارد ابتلا خودشان به سرطان مثانه و پروستات کردیم.
مواد و روشکار: تعداد 183 پزشک وارد این مطالعه شدند. پرسشنامهای که توسط شرکتکنندگان تکمیل شد شامل اطلاعات دموگرافیک و انتخاب روش انتخابی در صورت نیاز به مداخله اورولوژی برای خود پزشک یا نزدیکان او بود.
یافتهها: در مراحل اولیه سرطان پروستات 43% ارولوژیستها چک پی.اس.آ و پیگیری، 37% رادیکالپروستاتکتومی را ترجیح دادند و در مراحل پیشرفته 73% رادیکالپروستاتکتومی را انتخاب کردند. در سرطان مهاجم مثانه 43% از پزشکان رادیکالسیستکتومی و 31% سیستکتومی با حفظ کپسول را بهتر دانستند. اعضای هیئتعلمی بیشتر به رادیکالپروستاتکتومی در مراحل اولیه و سیستکتومی با حفظ کپسول تمایل داشتند در حالیکه پزشکان مشغول در مراکزخصوصی و دولتی به چک آنتیژن و پیگیری تمایل بیشتری نشان دادند. سیستکتومی رادیکالکلاسیک در سرطان مهاجم مثانه در مراکزدولتی غیرآموزشی و بخش خصوصی سیستکتومی با حفظ کپسول رایجتر بود. بیشترین میانگین سالهای فعالیت با انتخاب رادیوتراپی و کمترین میانگین تجربه با عدمپیگیری همراه بودند. در سرطان پیشرفته پروستات در تمام ردههای تجربهبالینی بیشترین انتخاب بهترتیب رادیکالپروستاتکتومی، رادیوتراپی و عدمپیگیری بود.
نتیجهگیری: از یافتههای این پژوهش این نتیجه حاصل شد که انتخاب نوع درمان یا تجربه بالینی و محل فعالیت ارتباط دارد به طوری که در میان اعضای هیئتعلمی رادیکالپروستاتکتومی و سیستکتومی با حفظ کپسول رایجتر بود و در سرطان پیشرفته پروستات بیشترین تجربه بالینی با رادیوتراپی در ارتباط یود.
دریافت: 1395/10/19 | پذیرش: 1395/10/19 | انتشار: 1395/10/19
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
