مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده هدف و زمینه : در این مطالعه روند تمایز سلول های شبه سلول عضله اسکلتی مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی انسان تحت تاثیر 5-azacytidine در شرایط آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: سلول های بنیادی بافت چربی انسان بعد از تخلیص، برای ایجاد تمایز استئوژنیک و آدیپوژنیک، تحت تاثیر محیط های کشت القایی استئوژنیک و آدیپوژنیک قرار گرفتند. از طرف دیگر، برای بررسی توان تمایز این سلول ها به سلول عضله اسکلتی از فاکتور 5-azacytidine [5-aza] استفاده شد. به مدت 24 ساعت برای القای تمایز به سلول عضله اسکلتی تحت تاثیر 3µmol 5-azacytidine قرار گرفتند. سپس، این محیط کشت القایی با PBS شسته شد و سلول ها تا 4 هفته با محیط کشت فاقد 5-azacytidine انکوبه شدند. برای بررسی روند تمایز سلول ها از مقایسه الگو و میزان بیان mRNA ژن های اختصاصی عضله اسکلتی شامل Myogenin، Myh، a-actin، Tropomyosin و Myosin با روش RT-PCR در پایان هفته های اول تا چهارم بعد از القا استفاده شد. یافته ها: سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی چسبنده، توان تکثیری قابل ملاحظه ای را نشان دادند و مانند مطالعات پیشین پتانسیل تمایز استئوژنیک و آدیپوزنیک را نیز داشتند.mRNA ژن های مورد بررسی به صورت الگویی وابسته به زمان بیان شدند. به نحوی که بیان mRNA ژن Myog در تمام نمونه های هفته 1 تا 4، به طور معنی دار با روندی صعودی افزایش یافته بود. ژن Myh در هفته 2 نسبت به سایر هفته ها بیشترین میزان بیان خود را داشته و در هفته 4 به کمترین مقدار خود رسیده بود. میزان بیان ژن های a-actinin و Myosin در هفته 1 پایین بود. اما از هفته 2 الی 4 به طور معنی دار با روندی صعودی افزایش یافته بودند. ژن Tropomyosin در هیچکدام از نمونه ها بیان معنی داری نداشت. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی انسان می توانند تحت تاثیر 5-azacytidine 3µmol به سلول عضله اسکلتی تمایز پیدا کنند و با افزایش مدت زمان القا، این سلول های عضلانی اسکلتی تکوین یافته تر می شوند.