دوره 10، شماره 2 - ( تابستان 1397 )
جلد 10 شماره 2 صفحات 78-72 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aryana L, Ramezani M, Mahmoodi M. The Effects of Topiramate on Oogenesis and Estradiol-Progesterone Hormones of NMRI Mice. North Khorasan University of Medical Sciences 2018; 10 (2) :72-78
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1523-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1523-fa.html
آریانا لیلا، رمضانی مینا، محمودی مینو. اثرات داروی توپیرامات بر اووژنز و هورمونهای استرادیول و پروژسترون موش کوچک نژاد NMRI. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1397; 10 (2) :72-78
لیلا آریانا1 
، مینا رمضانی*2 ، مینو محمودی3
، مینا رمضانی*2 ، مینو محمودی3
1- کارشناسی ارشد، گروه زیست شناسی ، واحد تهران مرکز، دانشراه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- دانشیار گروه زیست شناسی، واحد تهران مرکز، دانشراه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،m.ramezani@iauctb.ac.ir
3- استادیار گروه زیست شناسی، واحد همدان، دانشراه آزاداسلامی، همدان، ایران
2- دانشیار گروه زیست شناسی، واحد تهران مرکز، دانشراه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،
3- استادیار گروه زیست شناسی، واحد همدان، دانشراه آزاداسلامی، همدان، ایران
چکيده: (4749 مشاهده)
مقدمه: تقریبا 1% جمعیت جهان مبتلا به صرع هستند. توپیرامات یک داروی ضد صرع از نسل جدید است که موارد استفاده ی وسیعی در درمان اختلالات تشنجی و جلوگیری از میگرن دارد. اما هنوز اثر آن بر روی اووژنز و هورمونهای جنسی مطالعه نشده است، لذا در مطالعه ی حاضر اثر توپیرامات بر فرآیند اووژنز و هورمونهای جنسی در موش های ماده بالغ نژاد NMRI مورد بررسی قرار گرفت.
روش کار: در این مطالعه ی تجربی پنجاه سر موش ماده بالغ نژاد NMRI به پنج گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه کنترل (بدون تزریق)، گروه شم (نرمال سالین)و گروههای تجربی شامل توپیر امات .bw 25mg/kg(گروه اول)، bw.50mg/kg (گروه دوم) و 100mg/kg.bw (گروه سوم) است. پس از سی روز تزریق به صورت درون صقاقی، حیوانات تشریح شدند. نمونه های خون از قلب گرفته شد و سطح هورمون های استرادیول و پروژسترون سرم با روش الایزا اندازه گیزی شد. پس از مطالعات مورفومتری، برش های هفت میکرونی از تخمدان، به وسیله ی میکروتوم تهیه شد و لام ها جهت بررسی بافتی توسط روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شدند. داده ها با آنالیز آنووای یک طرفه و آزمون متعاقب توکی مورد سنجش قرار گرفت. سطح معناداری (p<0/05) در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: افزایش معنا داری در تعداد فولیکول های اولیه، کاهش معناداری در شاخص هایی مانند: تعداد فولیکول های ثانویه، فولیکول های گراف و جسم زرد نشان داده شد( p<0/05). همچنین میزان هورمون های استرادیول و پروژسترون(p<0/05) در تمامی گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل و شم (p<0/05) کاهش یافت. ولی تغییردر قطر تخمدان معنادار نبود.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که داروی توپیرامات بر روی سیستم تولید مثلی جنس ماده اثرات مخربی داشته است و باعث کاهش فرآیند اووژنز می شود.
روش کار: در این مطالعه ی تجربی پنجاه سر موش ماده بالغ نژاد NMRI به پنج گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه کنترل (بدون تزریق)، گروه شم (نرمال سالین)و گروههای تجربی شامل توپیر امات .bw 25mg/kg(گروه اول)، bw.50mg/kg (گروه دوم) و 100mg/kg.bw (گروه سوم) است. پس از سی روز تزریق به صورت درون صقاقی، حیوانات تشریح شدند. نمونه های خون از قلب گرفته شد و سطح هورمون های استرادیول و پروژسترون سرم با روش الایزا اندازه گیزی شد. پس از مطالعات مورفومتری، برش های هفت میکرونی از تخمدان، به وسیله ی میکروتوم تهیه شد و لام ها جهت بررسی بافتی توسط روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شدند. داده ها با آنالیز آنووای یک طرفه و آزمون متعاقب توکی مورد سنجش قرار گرفت. سطح معناداری (p<0/05) در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: افزایش معنا داری در تعداد فولیکول های اولیه، کاهش معناداری در شاخص هایی مانند: تعداد فولیکول های ثانویه، فولیکول های گراف و جسم زرد نشان داده شد( p<0/05). همچنین میزان هورمون های استرادیول و پروژسترون(p<0/05) در تمامی گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل و شم (p<0/05) کاهش یافت. ولی تغییردر قطر تخمدان معنادار نبود.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که داروی توپیرامات بر روی سیستم تولید مثلی جنس ماده اثرات مخربی داشته است و باعث کاهش فرآیند اووژنز می شود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1396/8/26 | پذیرش: 1397/2/18 | انتشار: 1397/7/7
دریافت: 1396/8/26 | پذیرش: 1397/2/18 | انتشار: 1397/7/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
