دوره 13، شماره 2 - ( تابستان 1400 )
جلد 13 شماره 2 صفحات 69-61 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.SRB.REC.1398.009
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khodabakhsh Nokola M, Gholami M, Abednatanzi H. The Effect of 12 Weeks Endurance Training with L-arginine Supplementation on the Levels of IL-6 and TNF-α in Menopausal Women with Hypertension. North Khorasan University of Medical Sciences 2021; 13 (2) :61-69
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2362-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2362-fa.html
خدابخش نوکلا مریم، غلامی ماندانا، عابدنطنزی حسین. TNF-α و IL- تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی با مکمل یاری آل آرژنین بر سطوح 6 در زنان یائسه مبتلا به پرفشار خونی. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1400; 13 (2) :61-69
1- دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،m.gholami@srbiau.ac.ir
3- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،
3- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکيده: (2050 مشاهده)
مقدمه: التهاب نقش مهمی در پاتوژنز پرفشار خونی دارد. در مقابل، تمرین ورزشی به عنوان یک عامل ضدالتهابی مؤثر شناخته شده است. هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی با مکمل یاری آل آرژنین بر سطوح IL-6 و TNF-α در زنان یائسه مبتلا به پرفشار خونی بود.
روش کار: زن یائسه مبتلا به پرفشار خونی (میانگین سنی 56/2±26/55 سال، (2kg.m 28/61 ± 1/18 BMI:) به صورت تصادفی در چهار گروه دارونما، آل آرژنین، تمرین و تمرین+آل آرژنین قرار گرفتند. برنامه تمرین استقامتی طی 12 هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد. مصرف آل آرژنین نیز روزانه 6 گرم بود. خونگیری در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون (48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین یا مصرف آل آرژنین) انجام گرفت و سطوح 6 IL- و TNF-α به روش الایزا اندازه گیری شد.
یافته‌ها: نتایج حاضر تفاوت معنادار بین گروهی را برای سطوح 6 IL-، TNF-α، فشار خون سیستولی و دیاستولی نشان داد (05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی کاهش معنادار سطوح 6 IL- در گروه تمرین در مقایسه با گروه دارونما (044/0=P) و آل آرژنین (024/0=P) و همچنین در گروه تمرین+آل آرژنین نسبت به گروه دارونما (001/0=P) و آل آرژنین (001/0=P) نشان داد. سطوح TNF-α نیز در گروه تمرین (001/0=P) و تمرین+آل آرژنین (001/0=P) در مقایسه با گروه دارونما کاهش معناداری یافت. کاهش معنادار فشار خون سیستولی در گروه آل آرژنین، تمرین و تمرین+آل آرژنین در مقایسه با گروه دارونما مشاهده شد (001/0>P). علاوه بر این، فشار خون سیستولی در گروه تمرین+آل آرژنین در مقایسه با گروه آل آرژنین (001/0>P) و تمرین (007/0=P) کاهش معناداری داشت. کاهش معنادار فشار خون دیاستولی نیز در گروه تمرین و تمرین+آل آرژنین در مقایسه با گروه دارونما و آل آرژنین مشاهده شد (001/0>P).
نتیجه گیری: به نظر می‌رسد که کاهش سطوح سایتوکاین های التهابی از قبیل 6 IL- و TNF-α نقش موثری در تنظیم کاهشی فشار خون در افراد مبتلا به پرفشار خونی دارد و مصرف آل آرژنین می‌تواند تأثیر سینرژیک در کاهش فشار خون سیستولی با تمرین ورزشی داشته باشد.
روش کار: زن یائسه مبتلا به پرفشار خونی (میانگین سنی 56/2±26/55 سال، (2kg.m 28/61 ± 1/18 BMI:) به صورت تصادفی در چهار گروه دارونما، آل آرژنین، تمرین و تمرین+آل آرژنین قرار گرفتند. برنامه تمرین استقامتی طی 12 هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد. مصرف آل آرژنین نیز روزانه 6 گرم بود. خونگیری در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون (48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین یا مصرف آل آرژنین) انجام گرفت و سطوح 6 IL- و TNF-α به روش الایزا اندازه گیری شد.
یافته‌ها: نتایج حاضر تفاوت معنادار بین گروهی را برای سطوح 6 IL-، TNF-α، فشار خون سیستولی و دیاستولی نشان داد (05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی کاهش معنادار سطوح 6 IL- در گروه تمرین در مقایسه با گروه دارونما (044/0=P) و آل آرژنین (024/0=P) و همچنین در گروه تمرین+آل آرژنین نسبت به گروه دارونما (001/0=P) و آل آرژنین (001/0=P) نشان داد. سطوح TNF-α نیز در گروه تمرین (001/0=P) و تمرین+آل آرژنین (001/0=P) در مقایسه با گروه دارونما کاهش معناداری یافت. کاهش معنادار فشار خون سیستولی در گروه آل آرژنین، تمرین و تمرین+آل آرژنین در مقایسه با گروه دارونما مشاهده شد (001/0>P). علاوه بر این، فشار خون سیستولی در گروه تمرین+آل آرژنین در مقایسه با گروه آل آرژنین (001/0>P) و تمرین (007/0=P) کاهش معناداری داشت. کاهش معنادار فشار خون دیاستولی نیز در گروه تمرین و تمرین+آل آرژنین در مقایسه با گروه دارونما و آل آرژنین مشاهده شد (001/0>P).
نتیجه گیری: به نظر می‌رسد که کاهش سطوح سایتوکاین های التهابی از قبیل 6 IL- و TNF-α نقش موثری در تنظیم کاهشی فشار خون در افراد مبتلا به پرفشار خونی دارد و مصرف آل آرژنین می‌تواند تأثیر سینرژیک در کاهش فشار خون سیستولی با تمرین ورزشی داشته باشد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1398/11/5 | پذیرش: 1399/9/15 | انتشار: 1400/6/23
دریافت: 1398/11/5 | پذیرش: 1399/9/15 | انتشار: 1400/6/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
