دوره 16، شماره 1 - ( بهار 1403 )
جلد 16 شماره 1 صفحات 11-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.MUMS.REC.1395.272
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadi M, Babaei Mahani M, Ramezani M, Alibolandi M. Collagen-Hydroxyapatite Scaffold Platform Incorporating Dimethyloxalylglycine Loaded Polymersomes Decorated with BMP-2 Peptide for Bone Tissue Engineering. North Khorasan University of Medical Sciences 2024; 16 (1) :1-11
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2919-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2919-fa.html
محمدی مرضیه، بابایی ماهانی مریم، رمضانی محمد، علی بلندی مونا. داربست کلاژن-هیدروکسی آپاتیت حامل پلیمرزوم های بارگذاری شده با دی متیل اگزالیل گلایسین و هدفمند شده با پپتید BMP-2 جهت مهندسی بافت استخوان. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1403; 16 (1) :1-11
مرضیه محمدی1 
، مریم بابایی ماهانی2 ، محمد رمضانی3 ، مونا علی بلندی*4
، مریم بابایی ماهانی2 ، محمد رمضانی3 ، مونا علی بلندی*4
1- استادیار، گروه فارماسیوتیکس، دانشکده داروسازی و مرکز تحقیقات دارورسانی هدفمند، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- پسادکترا، آزمایشگاه جامع تحقیقات، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
3- استاد ممتاز، گروه بیوتکنولوژی دارویی، دانشکده داروسازی و مرکز تحقیقات علوم دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- دانشیار، گروه بیوتکنولوژی دارویی، دانشکده داروسازی و مرکز تحقیقات علوم دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ،alibolandim@mums.ac.ir
2- پسادکترا، آزمایشگاه جامع تحقیقات، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
3- استاد ممتاز، گروه بیوتکنولوژی دارویی، دانشکده داروسازی و مرکز تحقیقات علوم دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- دانشیار، گروه بیوتکنولوژی دارویی، دانشکده داروسازی و مرکز تحقیقات علوم دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ،
چکيده: (935 مشاهده)
مقدمه: درمان شکستگی‌های استخوانی ترمیم‌ناپذیر یکی از چالش‌های پزشکی است؛ زیرا نه بافت استخوانی می‌تواند بازسازی شود و نه روش‌های بازسازی فعلی مؤثر هستند. پیشرفت‌های نوظهور در زمینه نانوتکنولوژی به توسعه مواد جدید، داربست‌ها و استراتژی‌های دارورسانی برای ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده منجر شده است. هدف از این مطالعه فراهم کردن شرایط مشابه ماتریکس خارج‌سلولی با ساخت داربست کلاژن هیدروکسی آپاتیت و بارگیری آن با حامل‌های پلیمرزومی حامل دی‌متیل‌اگزالیل‌گلایسین (DMOG) و هدفمندشده با پپتید BMP-2 به‌منظور تسریع و افزایش تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی به استخوان است.
روش کار: در این مطالعه، نانوذرات پلیمرزومی حامل DMOG و هدفمندشده با پپتید BMP-2 تهیه شد. خصوصیات فیزیکوشیمیایی نانوذرات ارزیابی شد. سپس، درون داربست‌هایی از جنس کلاژن نانوهیدروکسی آپاتیت بارگیری شد و میزان بیان ژن‌های استئوژنیک OCN، OPN و ژن‌های آنژیوژنیک vcam، vwf، kdr در سلول‌های بنیادی مزانشیمی بررسی شد.
یافته‌ها: بار سطحی و اندازه ذره‌ای نانوذرات سنتزشده بهترتیب، ۶- و ۱۴۱ نانومتر بود. نانوذرات ۳۵ درصد از DMOG بارگیری‌شده را طی ۳۰ روز و به‌صورت آهسته، آزاد کردند. نتایج بررسی بیان ژن‌های OCN و OPN نشان داد که میزان بیان این دو ژن در سلول‌هایی که در معرض پلیمرزوم‌های هدفمندشده با پپتید BMP-2 بودند، در مقایسه با پلیمرزوم‌های غیرهدفمند بهترتیب، ۲۷ و ۲ برابر بود. نتایج بررسی میزان بیان ژن‌های آنژیوژنیک نیز نشان داد که میزان بیان ژن‌های آنژیوژنیک vcam، vwf ،kdr در پلیمرزوم‌های هدفمند نسبت به انواع غیرهدفمند بهترتیب، ۷/۱۱، ۸/۱۲ و ۱۷/۲ برابر بود.
نتیجه‌گیری: چنین به نظر می‌رسد که فراهم کردن محیط شبیه ماتریکس خارج‌سلولی استخوانی با کنار هم قرار دادن داربست استئومیمتیک کلاژن نانوهیدروکسی آپاتایت، فاکتور آنژیوژنیک DMOG و فاکتور استئوژنیک BMP-2 می‌تواند در تسریع و افزایش تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی از سلول‌های استخوانی مؤثر باشد.
روش کار: در این مطالعه، نانوذرات پلیمرزومی حامل DMOG و هدفمندشده با پپتید BMP-2 تهیه شد. خصوصیات فیزیکوشیمیایی نانوذرات ارزیابی شد. سپس، درون داربست‌هایی از جنس کلاژن نانوهیدروکسی آپاتیت بارگیری شد و میزان بیان ژن‌های استئوژنیک OCN، OPN و ژن‌های آنژیوژنیک vcam، vwf، kdr در سلول‌های بنیادی مزانشیمی بررسی شد.
یافته‌ها: بار سطحی و اندازه ذره‌ای نانوذرات سنتزشده بهترتیب، ۶- و ۱۴۱ نانومتر بود. نانوذرات ۳۵ درصد از DMOG بارگیری‌شده را طی ۳۰ روز و به‌صورت آهسته، آزاد کردند. نتایج بررسی بیان ژن‌های OCN و OPN نشان داد که میزان بیان این دو ژن در سلول‌هایی که در معرض پلیمرزوم‌های هدفمندشده با پپتید BMP-2 بودند، در مقایسه با پلیمرزوم‌های غیرهدفمند بهترتیب، ۲۷ و ۲ برابر بود. نتایج بررسی میزان بیان ژن‌های آنژیوژنیک نیز نشان داد که میزان بیان ژن‌های آنژیوژنیک vcam، vwf ،kdr در پلیمرزوم‌های هدفمند نسبت به انواع غیرهدفمند بهترتیب، ۷/۱۱، ۸/۱۲ و ۱۷/۲ برابر بود.
نتیجه‌گیری: چنین به نظر می‌رسد که فراهم کردن محیط شبیه ماتریکس خارج‌سلولی استخوانی با کنار هم قرار دادن داربست استئومیمتیک کلاژن نانوهیدروکسی آپاتایت، فاکتور آنژیوژنیک DMOG و فاکتور استئوژنیک BMP-2 می‌تواند در تسریع و افزایش تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی از سلول‌های استخوانی مؤثر باشد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1402/8/13 | پذیرش: 1402/8/24 | انتشار: 1403/1/7
دریافت: 1402/8/13 | پذیرش: 1402/8/24 | انتشار: 1403/1/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
