دوره 17، شماره 3 - ( پاییز 1404 )                   جلد 17 شماره 3 صفحات 61-54 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.IAU.ILAM.REC.1403.072


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Bakhtiari Dehbalaei S, Pasandideh Fetrat H, Taheri Kalani A, Omidi M. Effect of Aerobic Training on TLR4 and NLRP3 Gene Expression in the Cerebellum of Rat Models of Parkinson’s Disease. North Khorasan University of Medical Sciences 2025; 17 (3) :54-61
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-3265-fa.html
بختیاری ده‌بالائی سمیه، پسندیده فطرت حجت، طاهری کلانی عبدالحسین، امیدی مهناز. اثر نوع تمرین هوازی بر بیان ژن TLR4 و NLRP3 در بافت مخچه موش‌های صحرایی مدل پارکینسونی. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1404; 17 (3) :54-61

URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-3265-fa.html


1- کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران
2- استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران ، htaheriedu@gmail.com
3- استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران
چکيده:   (67 مشاهده)
مقدمه: مطالعات گسترده انسانی و حیوانی، نقش التهاب در شروع یا پیشرفت بیماری پارکینسون را آشکار کرده‌اند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثر دو نوع تمرین هوازی بر بیان ژن TLR4 و NLRP3 در بافت مخچه موش‌های صحرایی مدل پارکینسونی بود.
روش کار: در این پژوهش تجربی، 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی در چهار گروه کنترل، پارکینسون، پارکینسون+تمرین تداومی و پارکینسون+تمرین تناوبی توزیع شدند. پارکینسون با تزریق دو میلی‌گرم بر کیلوگرم روتنون به حیوانات القا گردید. تمرین تداومی شامل 15 تا 40 دقیقه و تناوبی به‌صورت دو تا شش نوبت دویدن روی نوارگردان با سرعت 10 تا 20 متر در دقیقه به مدت شش هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات قربانی شده و با استفاده از تکنیک Real Time-PCR بیان ژن TLR4 و NLRP3 در بافت مخچه اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: میزان بیان TLR4 و NLRP3 بافت مخچه گروه کنترل نسبت به سایر گروه‌ها، به‌طور معناداری کاهش یافت (همه؛ 0001/0=P). همچنین، میزان بیان TLR4 و NLRP3 در گروه پارکینسون نسبت به گروه‌های پارکینسون+تمرین تداومی و پارکینسون+تمرین تناوبی کاهش معناداری را نشان داد (هر دو؛ 0001/0=P). هرچند، بین دو گروه پارکینسون+تمرین تداومی و پارکینسون+تمرین تناوبی در میزان بیان TLR4 و NLRP3 تفاوت معناداری وجود نداشت (به‌ترتیب؛ 309/0=P و 103/0=P).
نتیجه‌گیری: هر دو نوع تمرین هوازی تداومی و تناوبی به‌طور مشابهی در کاهش TLR4 و NLRP3 بافت مخچه موش‌های صحرایی مدل پارکینسونی مؤثر بود. بنابراین، تمرین هوازی از راه اعمال آثار ضدالتهابی می‌تواند به کاهش آسیب عصبی در بیماران پارکینسونی کمک نماید.
متن کامل [PDF 1301 kb]   (11 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: علوم پایه
دریافت: 1403/10/16 | پذیرش: 1403/12/15 | انتشار: 1404/7/7

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of North Khorasan University of Medical Sciences

Designed & Developed by: Yektaweb