دوره 13، شماره 2 - ( تابستان 1400 )
جلد 13 شماره 2 صفحات 7-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.ZBMU.REC.1398.118
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rezaee R, Tabrizian K, Anani M A, Ghorani V, Hashemzaei M. Effects of Desipramine on Morphine‑Induced Conditioned Place Preference in Mice. North Khorasan University of Medical Sciences 2021; 13 (2) :1-7
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2351-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2351-fa.html
رضایی رامین، تبریزیان کاوه، عنانی محمدامیر، قرآنی وحیده، هاشم زایی محمود. اثر دزیپرامین بر ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین در موش سوری. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1400; 13 (2) :1-7
رامین رضایی1 
، کاوه تبریزیان2 ، محمدامیر عنانی1 ، وحیده قرآنی1 ، محمود هاشم زایی* 3
، کاوه تبریزیان2 ، محمدامیر عنانی1 ، وحیده قرآنی1 ، محمود هاشم زایی* 3
1- مرکز توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام رضا، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- گروه فارماکولوژی و سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
3- گروه فارماکولوژی و سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران ،hashemzaeim@zbmu.ac.ir
2- گروه فارماکولوژی و سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
3- گروه فارماکولوژی و سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران ،
چکيده: (2236 مشاهده)
مقدمه: در این مطالعه اثر دزیپرامین بر وابستگی ناشی از مورفین و تمایل به مصرف مجدد آن با تست ترجیح مکان شرطی شده (Conditioned Place Preference (CPP)) در موش بررسی شد.
روش کار: در روش اول، در مرحله اول 40 موش در 8 گروه:1) نرمال سالین،2) نرمال سالین/مورفین، 5-3) مورفین/دزیپرامین (12.5، 25 و 50 میلی گرم/کیلو گرم+ مورفین 40 میلی گرم/کیلوگرم)، 8-6) دزیپرامین به تنهایی (12.5، 25 و 50 میلی گرم/کیلو گرم) ، تقسیم شدند. پس از شرطی شدن، تمایل موش به خانه سیاه و سفید با محاسبه زمان سپری شده در این خانه ها، در روزهای سوم با هشتم مقایسه شد. در مرحله دوم، 20 موش در 4 گروه: 1) نرمال سالین/مورفین و 4-2) مورفین/دزیپرامین (دوزهای مختلف) تقسیم شدند. در روش دوم، موش ها تحت یک مرحله ترک قرارگرفته و پس از آن دوز یادآوری 10 میلی گرم/گیلوگرم تجویز گردید و تمایل موش به خانه سفید ارزیابی شد.
یافته‌ها: اعتیاد حیوانات بعد از تجویز مورفین (40 میلی گرم/کیلوگرم برای چهار روز) ، در دستگاه CPP ، تأیید شد. در روش اول، دزپیرامین با دوزهای 25 و 50 میلی گرم/کیلوگرم به طور قابل توجهی تمایل به مورفین را کاهش داد و این دوزها در روش دوم، به طور قابل توجهی برگشت مجدد به مورفین را کاهش دادند. دزپیرامین 12.5 میلی گرم/کیلوگرم منجر به کاهش بازگشت مجدد به مورفین نشد.
نتیجه گیری: دزیپرامین می تواند ترجیح مکان و وابستگی جسمی به مورفین را مهار کند.
روش کار: در روش اول، در مرحله اول 40 موش در 8 گروه:1) نرمال سالین،2) نرمال سالین/مورفین، 5-3) مورفین/دزیپرامین (12.5، 25 و 50 میلی گرم/کیلو گرم+ مورفین 40 میلی گرم/کیلوگرم)، 8-6) دزیپرامین به تنهایی (12.5، 25 و 50 میلی گرم/کیلو گرم) ، تقسیم شدند. پس از شرطی شدن، تمایل موش به خانه سیاه و سفید با محاسبه زمان سپری شده در این خانه ها، در روزهای سوم با هشتم مقایسه شد. در مرحله دوم، 20 موش در 4 گروه: 1) نرمال سالین/مورفین و 4-2) مورفین/دزیپرامین (دوزهای مختلف) تقسیم شدند. در روش دوم، موش ها تحت یک مرحله ترک قرارگرفته و پس از آن دوز یادآوری 10 میلی گرم/گیلوگرم تجویز گردید و تمایل موش به خانه سفید ارزیابی شد.
یافته‌ها: اعتیاد حیوانات بعد از تجویز مورفین (40 میلی گرم/کیلوگرم برای چهار روز) ، در دستگاه CPP ، تأیید شد. در روش اول، دزپیرامین با دوزهای 25 و 50 میلی گرم/کیلوگرم به طور قابل توجهی تمایل به مورفین را کاهش داد و این دوزها در روش دوم، به طور قابل توجهی برگشت مجدد به مورفین را کاهش دادند. دزپیرامین 12.5 میلی گرم/کیلوگرم منجر به کاهش بازگشت مجدد به مورفین نشد.
نتیجه گیری: دزیپرامین می تواند ترجیح مکان و وابستگی جسمی به مورفین را مهار کند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1399/8/5 | پذیرش: 1399/11/28 | انتشار: 1400/6/23
دریافت: 1399/8/5 | پذیرش: 1399/11/28 | انتشار: 1400/6/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
