دوره 13، شماره 3 - ( پاییز 1400 )
جلد 13 شماره 3 صفحات 84-77 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SSRC.REC.1398.073
Clinical trials code: IRCT20130109012078N4
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghorbani M, Alizadeh M H, Shahbazi M, Minoonejad H. The Effect of Imagery and Corrective Exercises on Model of Activity of Selected Pelvic Muscles and the Lumbar Hyper Extension Syndrome. North Khorasan University of Medical Sciences 2021; 13 (3) :77-84
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2438-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2438-fa.html
قربانی مریم، علیزاده محمدحسین، شهبازی مهدی، مینونژاد هومن. تاثیر تمرینات تصویرسازی و اصلاحی بر الگوی فعالیت عضلات منتخب کمری لگنی افراد دارای سندروم هایپراکستنشن کمری. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1400; 13 (3) :77-84
مریم قربانی1 
، محمدحسین علیزاده*2 ، مهدی شهبازی3 ، هومن مینونژاد3
، محمدحسین علیزاده*2 ، مهدی شهبازی3 ، هومن مینونژاد3
1- دانشجو دکتری حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی دانشگاه پردیس البرز دانشگاه تهران، ایران
2- استاد دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، ایران ،mhalizadeh47@yahoo.com
3- دانشیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، ایران
2- استاد دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، ایران ،
3- دانشیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، ایران
چکيده: (1783 مشاهده)
مقدمه: سندروم هایپراکستنشن کمری، جز دومین دسته شایع از سندروم های کمری است که موجب کاهش ارتفاع دیسک به همراه تنگ شدن سوراخ بین مهره ای ناحیه کمری می گردد. هدف از این مطالعه تاثیر تمرینات (تصویر سازی ذهنی و اصلاحی) بر سندروم هایپراکستنشن کمری و الگوی فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب کمری - لگنی در حرکت هایپراکستنشن ران بود.
روش کار: بیست و چهار زن مبتلا به ناهنجاری هایپراکستنشن کمری در دامنه سنی 30-40 سال، غیر ورزشکار و بدون آسیب و جراحی در ناحیه کمری در دو گروه تمرینات ترکیبی (اصلاحی و تصویرسازی ذهنی) و اصلاحی قرار گرفتند. گروهها به مدت شش هفته و هفته ای سه جلسه به تمرینات پرداختند. لوردوز کمری، قدرت عضلات شکمی، سرینی بزرگ و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب لگنی قبل و پس از مداخله اندازه گیری شد.
یافته‌ها: آزمون t همبسته نشان داد که میزان درجه لوردوز کمری (گروه ترکیبی: 00/0P=، گروه اصلاحی: 00/0P=) در بین دو گروه تمرینی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معنی دار داشت و میزان قدرت عضله سرینی بزرگ (گروه ترکیبی: 00/0P=، گروه اصلاحی: 01/0P=) و عضلات شکمی (گروه ترکیبی: 00/0P=، گروه اصلاحی: 00/0P=) در بین دو گروه در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معنی دار یافت و نرخ فعالیت عضلات سرینی بزرگ (01/0P=) و عرضی شکمی (03/0P=) در گروه ترکیبی (تصویرسازی حرکتی و اصلاحی) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معنی دار یافت و نرخ فعالیت عضله سرینی بزرگ در گروه اصلاحی (03/0P=) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معنی دار یافت و نرخ فعالیت عضلات بازکننده کمری (گروه ترکیبی: 00/0P=، گروه اصلاحی: 02/0P=) و راست رانی (گروه ترکیبی: 01/0P=، گروه اصلاحی: 00/0P=) در بین دو گروه در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معنی دار یافت. همچنین آزمون t مستقل نشان داد که بین دو روش تمرینی اختلاف معنی دار وجود نداشت (05/0 ≤ P).
نتیجه گیری: یافته نشان داد که تمرینات تصویرسازی ذهنی اصلاحی در کاهش ناهنجاری هایپراکستنشن کمری و تغییر فعالیت عضلات کمربند لگنی موثر بوده، پیشنهاد می شود از این نوع تمرینات که نوع متفاوتی از برنامه های اصلاحی است با هدف تغییر نرخ فعالیت عضلانی کمربند کمری لگنی و در نتیجه اصلاح قوس کمری افزایش یافته بهره گرفت.
روش کار: بیست و چهار زن مبتلا به ناهنجاری هایپراکستنشن کمری در دامنه سنی 30-40 سال، غیر ورزشکار و بدون آسیب و جراحی در ناحیه کمری در دو گروه تمرینات ترکیبی (اصلاحی و تصویرسازی ذهنی) و اصلاحی قرار گرفتند. گروهها به مدت شش هفته و هفته ای سه جلسه به تمرینات پرداختند. لوردوز کمری، قدرت عضلات شکمی، سرینی بزرگ و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب لگنی قبل و پس از مداخله اندازه گیری شد.
یافته‌ها: آزمون t همبسته نشان داد که میزان درجه لوردوز کمری (گروه ترکیبی: 00/0P=، گروه اصلاحی: 00/0P=) در بین دو گروه تمرینی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معنی دار داشت و میزان قدرت عضله سرینی بزرگ (گروه ترکیبی: 00/0P=، گروه اصلاحی: 01/0P=) و عضلات شکمی (گروه ترکیبی: 00/0P=، گروه اصلاحی: 00/0P=) در بین دو گروه در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معنی دار یافت و نرخ فعالیت عضلات سرینی بزرگ (01/0P=) و عرضی شکمی (03/0P=) در گروه ترکیبی (تصویرسازی حرکتی و اصلاحی) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معنی دار یافت و نرخ فعالیت عضله سرینی بزرگ در گروه اصلاحی (03/0P=) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معنی دار یافت و نرخ فعالیت عضلات بازکننده کمری (گروه ترکیبی: 00/0P=، گروه اصلاحی: 02/0P=) و راست رانی (گروه ترکیبی: 01/0P=، گروه اصلاحی: 00/0P=) در بین دو گروه در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معنی دار یافت. همچنین آزمون t مستقل نشان داد که بین دو روش تمرینی اختلاف معنی دار وجود نداشت (05/0 ≤ P).
نتیجه گیری: یافته نشان داد که تمرینات تصویرسازی ذهنی اصلاحی در کاهش ناهنجاری هایپراکستنشن کمری و تغییر فعالیت عضلات کمربند لگنی موثر بوده، پیشنهاد می شود از این نوع تمرینات که نوع متفاوتی از برنامه های اصلاحی است با هدف تغییر نرخ فعالیت عضلانی کمربند کمری لگنی و در نتیجه اصلاح قوس کمری افزایش یافته بهره گرفت.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1399/5/15 | پذیرش: 1399/11/7 | انتشار: 1400/9/10
دریافت: 1399/5/15 | پذیرش: 1399/11/7 | انتشار: 1400/9/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
